Voedingstherapeut voor honden

In de afgelopen 30 jaar heb ik veel kennis vergaard over voeding. Momenteel studeer ik voor orthomoleculaire voedingstherapeut voor honden om nog meer verdieping in kennis te vergaren, zodat nog meer honden geholpen kunnen worden. Over voeding is zoveel te zeggen en er is veel over geschreven. Gelukkig is het een feit dat het maagdarmstelsel een grote invloed heeft op het hele gestel van mens en dier. Daarbij staan de darmen in connectie met het brein. Alles is verbonden met elkaar dus heeft ook alles invloed op elkaar. Het heeft mijns inziens weinig zin om bijvoorbeeld diarree aan te pakken met alleen diaree remmers zonder dat je weet wat de oorzaak is. Uiteraard is de diarree weg, maar wat het heeft veroorzaakt is een raadsel.

Wanneer er een disbalans is in een dier, kijk ik sowieso ook altijd naar voer. De klachten waarmee mensen komen voor hun dier kan heel divers zijn, van gedragsproblemen tot fysieke klachten. Na een uitgebreide anamnese en observatie van de hond zal ik een advies uitbrengen. Het kan zijn dat ontlasting/ urine/ bloedonderzoek noodzakelijk zijn.

Omdat ik tevens ook gedragstherapeut ben voor honden zijn de klachten heel divers waar mensen mee komen. Onder deze klachten kan een totaal andere ooraak liggen. Aan de hand van een aantal praktijkvoorbeelden zal ik dit uitleggen.

Praktijkvoorbeelden

Met deze voorbeelden wil ik graag uitleggen dat “probleemgedrag” heel vaak een veel diepere oorzaak heeft dan hetgeen wat zichtbaar is.
Het is geenzins mijn bedoeling om eigenaren te kwetsen of respectloos over hen te schrijven.

“Voor alles waar men geen weet van heeft, geen bewustzijn op heeft kun je ook niet veranderen, pas wanneer je andere inzichten hebt vergaard kun je andere keuzes gaan maken.”

Nora, bruine labrador 2½ jaar.

De hulpvraag van de eigenaren was nauwelijks kunnen aanlijnen en enorm trekken aan de riem.
Wanneer Nora haar band omkreeg, begon ze zich in allerlei bochten te wringen om maar niet aangeraakt te worden. Daarbij hapte ze ook om haar heen. De eigenaren hadden op advies van een trainer een slipketting als band. Tijdens de wandeling was Nora alleen maar aan het trekken, snuffelde helemaal niet, plaste en poepte ook niet tijdens de ronde, grote uitpuilende ogen en hijgde enorm.

Na lange observatie en in contact Zijn met Nora zag ik dat ze aanraking niet kon verdragen, haar huid voelde enorm heet. Wanneer ze aangeraakt werd ging ze daarna schuren met haar hele lijf tegen een heg. Haar ontlasting was altijd vrij zacht, je moet als het ware altijd de tegels met een sopje schoonmaken.

Nora woonde buiten op een terrein en s’nachts in de kennel. Alles wat in de kennel lag scheurde Nora kapot. Ze mocht niet in huis omdat de eigenaren dat zo gewend waren en ook bang waren dat Nora binnen alles zou gaan slopen.

Probleem wat de eigenaren ervaren was niet het probleem, wat deze hond ervaarde.

Het was voor mij hartverscheurend om te zien dat Nora zo ontzettend hunkerde naar contact, gewoon liefdevol contact, samen zijn, aanwezig zijn!
Deze hond had als taak, waakhond en zonder dat de eigenaren zich hiervan bewust waren een soort van “eenzame opsluiting”. Haar taak de waakhond zijn, kon Nora helemaal niet aan. Het terrein was veel te groot om daar alleen voor te zorgen. Bovendien zijn honden roedeldieren, die zijn over het algemeen niet graag alleen.
Nora kon niet dealen met het leven vrijwel in haar eentje. Ze had zoveel stress in haar lijf, wat uiteindelijk resulteerde in huidklachten (jeuk). Bovendien werd haar keel dichtgenepen, iedere keer tijdens het uitlaten ( het samen Zijn met je mens), alleen maar spanning op de nekzenuwen door de strak staande slipketting. Hierdoor had ze een fysieke blokkade in de nekwervels en een beschadiging aan strottenhoofd. Pijn in nek en hals, zorgde voor nog meer stress in het lichaam. Daarbij kreeg Nora een onjuiste voeding waardoor haar maag/darmstelsel niet goed functioneerde met alle gevolgen van dien.

Nora had het geluk dat haar mensen bij wie ze woonde, na veel uitleg en onderbouwing konden inzien dat het leven wat Nora nu leefde, niet geschikt was. Door alle stressoren aan te pakken, voeding en in huis laten ging het vrij snel beter. Uiteindelijk heeft het ongeveer een jaar geduurd voordat Nora klachtenvrij was. Nora blijft een hond die gevoelig is voor stress, zo af en toe heeft ze een terugval. Het blijft scherp opletten voor haar mensen of ze niet over de grens heengaan van Nora!

Klik hier om uw eigen tekst toe te voegen